Historie, regenwoud en Hollandse kaas

Lieve mensen,

Ik ben weer terug! Afgelopen maandag landde ik volgens schema op Nederlandse bodem, na een lange maar goed verlopen reis vanaf Aruba via Curaçao.

Op woensdag 15 augustus vlogen Marise en ik vol vakantie energie naar San Juan in Puerto Rico; een tripje van een uurtje, maar een totaal ander land ten noorden van Aruba. Puerto Rico is Amerikaans grondgebied; eind 19e eeuw werd het van Spanje afgenomen en valt sindsien onder Amerikaans regime, echter met een eigen grondwet. Het eiland is zo’n 170 kilometer lang en telt bijna 4 miljoen mensen.

De eerste drie dagen verbleven we in San Juan en dan met name Old San Juan: de prachtige oude binnenstad. Hier zagen we enorm veel prachtig gekleurde huizen (die we bijna allemaal op de foto hebben gezet!), kathedralen, parkjes, eeuwenoude forten en natuurlijk winkels. Na ons twee dagen geweldig vermaakt te hebben, besloten we verder het land te verkennen; na een kleine tegenslag kregen we uiteindelijk toch een huurauto, waarmee het land zouden verkennen. In westelijke richting reden we naar Isabella, een klein dorpje aan de noordwestkust, waar we de nacht zouden doorbrengen. We hadden al gehoord dat het moeilijk was om goedkoop (= minder dan 50 dollar) te slapen, maar dat het zo lastig zou worden, hadden we niet verwacht. Uiteindelijk belandden we bij een klein guesthouse waar de oude eigenaar zo blij was dat we geen Amerikaanse meisjes waren, dat we spontaan korting kregen op de kamer. Onderweg zagen we al prachtige bergen en bossen en wisten we dat het een indrukwekkende vakantie zou worden. De grootste radiotelescoop ter wereld waar we heenreden bleek helaas te sloten wegens de regen (“dan komen er toch geen toeristen”) maar dat mocht de pret niet drukken.

Vervolgens bracht onze roadtrip ons naar La Paraguera, een klein, saai vissersdorpje aan de zuidkust. Niet veel bijzonders op het eerste gezicht, ware het niet dat dit stadje ’s avonds in een groot toeristisch festijn veranderde. Hier bevond zich namelijk een fluorescerende baai, waar we in het donker op een grote boot naartoe voeren. Onderweg zagen we in het water al wat van de micro organismen die op angst reageren door licht te geven, wat eruit zag als honderden vuurvliegjes in het donkere water. Bij de baai aangekomen sprongen er twee jongens van de boot waarna we hun vloeiende lichtgevende zwembewegingen konden aanschouwen. Het was werkelijk adembenemend mooi, woorden schieten hiervoor te kort.
Verder nog een dag ons vermaakt in Ponce, de op een na grootste stad van Puerto Rico in het zuiden, met opnieuw mooie gebouwen en een prachtige houten brandweerkazerne. Hierna zetten we onze tocht verder terug naar het oosten, waar we zouden gaan wandelen El Yunque: het tropische regenwoud van de Cariben. We hadden al een cabine gereserveerd bij de familie Philips: daar aangekomen bleek het een echte boomhut te zijn waarvoor we een toch van 300 meter stijl omhoog door de jungle moesten afleggen. Zeer primitief maar een geweldige ervaring; overal bomen, palmen, vruchten (de hele fruitafdeling van de Albert Heijn lag hier gewoon op de grond!) en kikkers, heel veel kikkers. Geen elektriciteit of stromend water maar wel heerlijk rustgevende oerwoud geluiden. De volgende dag een prachtige tocht gemaakt door het regenwoud; via een uitkijktoren naar de top van de berg (toepasselijk ook ‘El Yunque’ genaamd) over zowel aangelegde als zeer stenige paadjes. We liepen hierbij zelfs door de wolken, wat het een heel mysterieus en schitterend effect gaf. Marise en ik riepen alleen maar naar elkaar ‘oooo moet je zien, wat mooi!’ en ook het feit dat we bijna niemand tijdens onze wandeling tegenkwamen en we de volgende dag nog in een poeltje bij een waterval hebben gezwommen, maakte het extra bijzonder.

Puerto Rico is werkelijk een aanrader; een fantastisch land met waanzinnig vriendelijke en aardige mensen (iedereen was bereid ons te helpen, moeite werd niet gespaard en alle mensen waren erg geïnteresseerd omdat we helemaal uit het verre Hollanda naar hun land waren afgereisd). Maar ook een land vol tegenstellingen: tussen alle prachtige natuur stond op iedere hoek een Mc Donalds, in combinatie met een Kentucky Fried Chicken en Burger King. Op de snelweg kwamen we iedere 5 kilometer de grote ketens tegen (tja, je zou maar honger krijgen…) wat dus ook een heleboel grote, dikke maar gelukkige Puerto Ricanen opleverden.

Toch was het na 10 dagen tijd om weer op huis aan te gaan. Na nog wat serieuze powershopping (we hadden anderhalf uur in een winkelcentrum met 200 winkels) vlogen we terug naar Aruba, om van daaruit de volgende dag eindelijk naar Amsterdam te vertrekken.

Hoewel ik terug kijk op een geweldige, leuke, mooie en leerzame tijd in zowel Aruba als Curaçao en Puerto Rico en hier met heel veel plezierige herinneringen aan terug zal denken, is het ook weer heerlijk om weer terug in Nederland te zijn en iedereen weer te kunnen zien! Op Schiphol werd ik door Guus, mama en papa warm onthaald met veel bloemen, en ook de bruine boterhammetjes met oude kaas heb ik gemist.

Dank voor alle lieve reacties en hopelijk tot gauw! Ayo!

Liefs,
Femke